Ümit Yaşar Oğuzcan – Bıçak

Ümit Yaşar Oğuzcan Mersin’in Tarsus ilçesinde 22 Ağustos 1926 tarihinde dünyaya geldi. 1946 yılında Eskişehir Ticaret Lisesi’nden mezun oldu. Türkiye İş Bankası’nda Halkla İlişkiler Müdür Yardımcısı görevini yaptı. Ankara, Adana ve İstanbul’da çalıştı. Haziran 1977’de emekli oldu. Kendi adını taşıyan İstanbul’da bir sanat galerisi kurdu.

1940 yılında Yedigün şairleri arasında şiire başladı. 1975 yılına kadar 33 şiir, 13 antoloji , 4 düzyazı kitabı ve biyografik eser olmak üzere toplam 50 kitap çıkardı. Şiir plakları, şarkı sözleri ve yergileriyle tanındı. 4 Kasım 1984 tarihinde vefat etti.

ESERLERİ:
Çoğu dört beş kere basılmış 33 şiir kitabının ilk baskı yıllarına göre isimleri: İnsanoğlu (1947), Dolmuş (1955), Aşkımızın Son Çarşambası (1955), Bir Daha Ölmek (1956), Kör Ayna (1957), İki Kişiye Bir Dünya (1957), Beni Unutma (ilk yedi kitabından seçmeler, 1959), Karanlığın Gözleri (1960), Akıllı Maymunlar (1960), Seninle Ölmek İstiyorum (1960), Üstüme Varma İstanbul (1961), Sahibini Arayan Mektuplar (1961), Yeni Dünya Rekoru (1961), Sevenler Ölmez (1962), Çigan Gözler (1962), Ötesi Yok (1963), Hüzün Şarkıları (1963), Bir Gün Anlarsın (1965), Sadrazamın Sol Kulağı (1965), Mihribana Şiirler (1965), Taşlar ve Başlar (1966), Seni Sevmek (1966), İnşallahla Maşallah (1966), Toprak Olana Kadar (1968), Göbek Davası (1968), Ben Seni Sevdim mi (1968), Halktan Yana (1969), Aşk mıydı O (1969), Önce Sen Sonra Ben (1971), Rubailer (1972), Yalan Bitti (1975), En Eski Yalnızlığımdın Sen Benim (1978), Dikiz Aynası (yergi şiirleri, 1982).

Yazdığı şiirlerden biri olan bıçak şiiri de Ümit Yaşar Oğuzcan’ın güzel şiirlerinden biridir.

Bıçak

Acıt sularımı
Ekmeğimi ağula
Karart günlerimi
Çal uykularımı
Düşlerimi yozlaştır
At beni bir zindana
Etlerimi bur
Tırnaklarımı sök
Yol saçlarımı
Sonra vur,yine vur
Paslı demirlerle vur
Sonra kırbaçla
Sonra dağla her yerimi
Sonra asit dök
Yaralarımın üstüne
Ve bırak soksun beni akrepler
Kemirsin fareler
oysun gözlerimi kargalar
Ko ben toz olayım
Ko ben sürüneyim mahşere kadar
Ko ben yanayım, kül olayım
Ko ben öleyim
Yeter ki
Kendini unuttur bana ey yar
Sapladığın şu bıçağı çıkar alnımdan
Seni sevmekten beni kurtar